Przejdź do głównej zawartości

Chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami!

Chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami!

            Nazywam się Ściółkacz i jestem muchomorem... No, teoretycznie. Jestem biały i mam czerwone kropki, czyli wyglądam zupełnie inaczej niż inne muchomory. Kiedy miałem już dość lat, by podróżować samemu, wymknąłem się z domu i ruszyłem szukać takich grzybów jak ja.
            Z początku droga była prosta, ale potem zaczęła skręcać i piąć się w górę. Szybko się zmęczyłem i zgłodniałem. Zrobiło się już ciemno, a każdy najmniejszy szelest liści zaczął mnie przerażać, nie przestawałem iść na swojej jednej grzybiej nodze. Nagle przede mną wyrósł wielki kształt. Krzyknąłem przeraźliwie.
- Czemu tak krzyczysz? - Zapytał mnie kształt.
- Prze... przepraszam – wyjąkałem. – Kim jesteś?
- Jestem Bezkolcy Jeż Fucisław. Ale możesz mówić mi Fucio. A ty? Kim jesteś?
- Jestem Białym Muchomorem. Mam na imię Ściółkacz, ale wszyscy mówią na mnie Ściółek.
- Acha - tylko tyle odpowiedział Fucio.
            Podszedł do mnie i wskazał na ścieżkę. Poszedłem we wskazanym kierunku i trafiłem do norki Fucia. Ale Fucio nie mieszkał sam! Mieszkała tam jego żona Kolczyna i dwoje dzieci: Ostrzynka i Igiełek. Bardzo się ucieszyli na mój widok i powiedzieli, że od dłuższego czasu nie było u nich gości. Kiedy Fucio wszedł do norki, okazało się, że nazwisko Bezkolcy ma swoje wytłumaczenie. Fucio nie miał kolców! Kiedy zapytałem go, czy nikt się z niego nie śmieje, odpowiedział:
- Chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami! To zasada mieszkańców lasu.
Wieczór w domu Fucia był bardzo miły. Na kolację pani Kolczyna podała zupę jabłkową, omlety jabłkowe, do popicia kompot jabłkowy, a na deser szarlotkę (najadłem się jabłek za wszystkie czasy!). Tę noc spędziłem u Fucia i jego rodziny. Spałem na tapczanie w kuchni, było bardzo przyjemnie. Następnego dnia rano ruszyłem w dalszą drogę w poszukiwaniu białych muchomorów.
            Poranek był bardzo rześki. Aż chciało się śpiewać z ptakami. Zacząłem nawet nucić piosenkę, którą kiedyś usłyszałem, gdy ludzie przechodzili przez las. Szło to mniej więcej tak:
Szła dzieweczka do laseczka
Do zielonego, do zielonego, do zielonego.
Napotkała myśliweczka
Bardzo szwarnego, bardzo szwarnego, bardzo szwarnego...
         Dalej nie pamiętam, ale trudno. Zacząłem coś podśpiewywać o słońcu. Usłyszałem jakiś szelest. Spojrzałem na na gałęzie nade mną. Siedziały tam kruki. Całe czarne jak noc, ale był tam jeden całkiem biały. Zobaczył mnie i zleciał na dół.
- Hej kolego! Jestem Białek! A ty? - Zapytał mnie trochę skrzekliwym, ale przyjaznym głosem.
- Mam na imię Ściółkacz, ale nazywaj mnie Ściółek. Jak to się stało, że jesteś biały?
- Taki się wyklułem - odpowiedział Białek. – Ale to nic! Białe czy czarne pióra? Co za różnica? Przecież chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami!
            Znowu ten zwrot. Co to znaczy? Nie miałem za bardzo czasu się zastanawiać, bo do Białka podfrunęła czarnopióra ptaszyca.
- Kto to, kochanie? – Zapytała, wtulając główkę w białe pióra.
- To Ściółek. Starczy dla niego obiadu, bo chciałbym go zaprosić?
- Tak, tak. Spokojnie.
            Tak zjadłem obiad składający z owoców. Białek i jego młoda żona byli naprawdę bardzo mili. Po obiedzie ruszyłem dalej.
- Lizak, szybciej! – Usłyszałem jakiś głos.
Lizakiem okazał się lis, dla którego piękna ruda sierść była tylko marzeniem. Za nim biegł jego brat.
- Kogo my tu mamy? - Zapytał pogodnie pierwszy.
- Jestem Ściółkacz, muchomor – odpowiedziałem.
- A ja Lizak, a to mój brat Puszek.
- Czy mi się wydaje, czy ty masz zamiast sierści meszek? - Zapytałem niezbyt taktownie.
- Tak. Ale to nic takiego – zaśmiał się Lizak. – Lubię swój meszek. Robi się późno. Zostaniesz u nas na noc?
- Oczywiście, dziękuję.
            Lisy były bardzo, bardzo miłe. Znowu usłyszałem hasło: ,,Chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami”. Opowiedziały mi, że inne lisy pomagają braciom w czasie zimy, kiedy meszek Lizaka nie wystarcza. Najadłem się za wszystkie czasy pysznymi pieczonymi kasztanami. Spałem przy cieplutkim piecu. Następnego dnia ruszyłem w dalszą podróż.
            Doszedłem na skraj lasu. Rozciągała się tam zielona łąka, na której pasło się stado owiec. Wszystkie białe, tylko jeden mały baranek był czarny.
- O, biały muchomor! – Zawołał. – Jestem Dyzio! Pobawimy się?
 Zgodziłem się i Dyzio podczas zabawy przedstawił mi swoich przyjaciół.
- Chociaż się różnimy, jesteśmy tacy sami! – Roześmiał się. – Dlatego razem się bawimy!
            Teraz dopiero zrozumiałem! Przecież ja nie jestem inny, jestem taki sam jak wszystkie muchomory! Owce zaprosiły mnie na obiad.
W końcu wróciłem do domu, do mamy, taty i innych muchomorów. Zrozumiałem, że tu jest moje miejsce.
            

            

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

KONKURS PLASTYCZNY "WALENTYNKOWE SERCE" ROZSTRZYGNIĘTY!!!

        15 lutego 2024 roku został rozstrzygnięty konkurs plastyczny pt . "Walentynkowe serce" . Na konkurs wpłynęło 31 serc. Jedno serce było ładniejsze od drugiego... Trudno było wybrać to jedyne, najpiękniejsze. Większość z nich zasługiwało na uznanie, gdyż były niepowtarzalne, oryginalne. Były w formie płaskiej i przestrzennej. Do ich tworzenia dzieci wykorzystały różne materiały. Spośród 31 serc jury postanowiło przyznać 12 nagród w trzech kategoriach. A oto laureaci konkursu 💘💕💔 W kategorii klas II: I miejsce – Antonina Skiba    kl. 2B II miejsce – Hanna Michalak    kl. 2B III miejsce – Jakub Tomaszewski    kl. 2B Wyróżnienie – Igor Koncewicz    kl. 2B W kategorii klas III: I miejsce – Lena Bąk    kl. 3B II miejsce – Kaja Palow    kl. 3A III miejsce – Artem Tsymbal    kl. 3A Wyróżnienie – Igor Mereżynski    kl. 3A Wyróżnienie – Pola Domińczak    kl 3B W kategorii klas IV: I miejsce – Tymon Zawada    kl. 4A II miejsce – Franciszek Kwiatk

ZNAMY ZWYCIĘZCÓW KONKURSU DLA KLAS V - VI

  W październiku w bibliotece odbył się konkurs literacki "Zostań poliglotą" dla klas V - VI, który polegał na odszukaniu znaczenia słowa biblioteka  w 27 językach świata...    ბიბლიოთეკა-  maktaba -  umtapo.     Wzięło w nim udział 49 uczniów. Tytuł poligloty zdobyła uczennica Maja Bura z klasy 6a II miejsce - Paulina Mikuśkiewicz z klasy 6a III miejsce - Wiktoria Andrzejewska z klasy 5a III miejsce Alicja Kotwicka z klasy 5a Wszystkim zwycięzcom i uczestnikom gratulujemy👍😀📕

ZWYCIĘZCY!!!

  Znamy już wyniki konkursu zorganizowanego dla klas III i IV z okazji Międzynarodowego Miesiąca Bibliotek Szkolnych. Zadaniem uczniów było odgadnięcie zaszyfrowanych w emotikonkach tytułów książek. Zwycięzcy konkursu: Klasy III Pola Domińczak   kl. IIIb Aleksandra Mikuśkiewicz   kl. IIIb Amelia Szewczyk  kl. IIIb Borys Zdunek   kl. IIIa Klasy IV Lena Kowalczyk   kl. IVa Nadia Biała   kl. IVa Alicja Kucharska   kl. IVb Anika Machul   kl. IVb Inez Rybińska   kl. IVb Szymon Pluta   kl. IVb Zwycięzcom  gratulujemy 😀👍💗